Νικηφόρου, Τόλης

(Θεσσαλονίκη 1938 –). Τραπεζικός υπάλληλος, σύμβουλος επιχειρήσεων και λογοτέχνης. Σπούδασε στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια και στο Πανεπιστήμιο Lasalle Extension του Σικάγου (Διοίκηση Επιχειρήσεων). Σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος, μεταφραστής, αναλυτής συστημάτων και σύμβουλος οργάνωσης επιχειρήσεων. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1966 με την ποιητική συλλογή Οι άταφοι. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: Αναρχικά (1979), Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979), Το μαγικό χαλί (1980), Ελεύθερος σκοπευτής (1982), Με τη φωτιά στα μάτια (1982), Ο πλοηγός του απείρου (1986), Ξένες χώρες (1991), Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (1999) κ.ά. Από τα διηγήματά του ξεχωρίζουν: Αλμπατζάλ ή πώς βούλωσα τα μεγάφωνα (1971), Εγνατία οδός (1973), Ονειροπόλων εγκλήματα (1976/1977), Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας (1996), Τα μάτια του Πάνθηρα (1996), Νόστος (2000). Τέλος έγραψε τα παραμύθια: Ένα παραμύθι για όλους (1984), Νόσιλκα (1989). Βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.